توضیحات
- لنگرگاهی در شن روان
- شش مواجهه با سوگ و مرگ
- چیماماندا انگزی آداچی، رالف والدو امرسون، جویس کرول اوتس، جون دیدیون، راینرماریا ریلکه، الکساندر همن
- ترجمه: الهام شوشتری‌زاده
- نشر اطراف
لنگرگاهی در شن روان شرح تجربه‌ی سوگ و مواجهه با فقدان است از زبان شش نویسنده در سه قالب متفاوت جستار، نامه‌نگاری و خاطره‌پردازی. نویسندگان این کتاب از تجربه‌ی سوگ و تامل در مرگ حرف می‌زنند و از احساسات و احوالی که از پی آن می‌آیند و از زندگی که صورت تازه‌ای می‌یابد.
در دوره‌ای که پاندمی فرصت مناسک جمعی سوگواری را از بسیاری از ما گرفته و ناگزیری رویارویی روزمره با مرگ دلداری‌های کلیشه‌ای و سطحی را از معنا تهی کرده است، شاید بیش از هر وقت دیگری به تسلابخشی ادبیات و به روایت صریح و عریان دیگران از تجربه‌شان در روزهای سوگواری نیاز داریم.
لنگرگاهی در شن روان کشف پیوندی انسانی است میان درد من و درد آدم‌های دیگر در زمان‌ها و مکان‌های دیگر.
تجربه‌ی سوگ با همه‌ی فردی بودنش، از تجربه‌های مشترک انسانی است. همه‌ی آدم‌ها اندوه فقدان را به شکلی تجربه می‌کنند و این تجربه‌ها، آن قدر هم متفاوت، غریبه و نامتجانس نیستند. درباره‌ی سوگ بسیار گفته‌اند و نوشته‌اند و در دوره‌ای که قیدوبندهای پاندمی امکان مناسک و مراسم جمعی سوگواری را از ما گرفته‌اند، شاید بشود میان این گفته‌ها و نوشته‌ها راهی برای تسلا و معنابخشی به تجربه‌های فردی از سوگ و فقدان یافت. لنگرگاهی در شن روان حاصل چنین تلاشی است؛ تلاش برای پل زدن میان تجربه‌ی فردی سوگ و تجربه‌ی عمومی‌تر اندوه انسانی، و برای گذر به آن سوی حصار اندوه و سوگ به مدد ادبیات.
«یادداشت‌های سوگ»، «درنگ تاریک»، «پس از زندگی»، «آکواریوم»، «تجربه» و« قصه‌ی بیوه‌زن» عناوین مطالب این کتاب هستند.
جستار «یادداشت‌های سوگ»، روایت چیماماندا انگزی آدیچی است از تجربه‌ی سوگ پدرش در عصر پاندمی؛ یادداشت‌های داغدیده‌ای که محدودیت‌های کرونایی امکان تجربه‌ی عزاداری جمعی را از او گرفته‌اند و حالا، در این انزوای ناخواسته، سوگ را به شیوه‌ای متفاوت از سر می‌گذراند.
«درنگ تاریک» گزیده‌ای است از نامه‌هایی که راینر ماریا ریلکه برای تسلیت به دوستان و نزدیکانش نوشته و در آن‌ها از تجربه‌ی سوگ و مواجهه با مرگ سخن گفته است.
«پس از زندگی» جستاری است از جون دیدیون درباره‌ی سوگ شوهرش. این جستار به صورت مستقل در نیویورک تایمز نیز منتشر شده است.
«آکواریوم» جستاری است از الکساندر همن، درباره مرگ دختر خردسالش ایزابل. نسخه‌ی مختصرتر این جستار در نیویورکر منتشر شده است.
«تجربه» جستار بلندی است از رالف والدو امرسون و حاصل تامل بلندمدت او درباره‌ی تجربه‌ی از دست دادن پسر خردسالش. گرچه امرسون در این جستار به مضامینی کلی‌تر می‌پردازد و فقط اشاره‌هایی به تجربه‌ی سوگ فرزندش می‌کند، به نظر می‌رسد تاملات امرسون و نگاه عریان و صریحش به زندگی از همان مصیبت شخصی حاصل شده و مرگ فرزند حکم درگاهی برای اندیشیدن به مضامینی بلند مثل ارتباط زندگی، فلسفه و تجربه را برای او پیدا کرده است.
«قصه‌ی بیوه‌زن» ترجمه‌ی منتخبی است از خرده‌روایت‌های خاطره‌پردازانه‌ی جویس کرول اوتس درباره‌ی تجربه‌ی سوگ شوهرش، که در کتابی به همین نام منتشر شده‌اند.
این کتاب در 189 صفحه به چاپ رسیده است.
در بخشی از این کتاب می‌خوانیم:
ما را گریزی از آموختن مرگ نیست؛ مرگ که حضور بی‌رحمش را در هر فراز و فرودی تجربه می‌کنیم. همه‌ی زندگی به خاطر همین است؛ خلق تدریجی مرگی شاهکار، غرورآفرین و شکوهمند؛ مرگی که بخت و اقبال در آن نقش ندارد؛ مرگی برازنده، سعادت‌آمیز و شورانگیز که قدیسین راه‌و‌رسمش را می‌دانستند؛ مرگی بالغ و قوام‌یافته که شکوهش بر نام ناخوشایندش سایه بیفکند.
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.