درس‌های فروید برای زندگی

توضیحات

برت کار

ترجمه: صالح نجفی

نشر هنوز

زیگموند فروید را پدر روان‌کاوی می‌دانند. فروید ( 1939-1856) متخصص فیزیولوژی، پزشک و روانشناس بود و بیشتر سال‌های عمر خود را در وین، پایتخت اتریش، گذراند. او اندیشه‌هایی انقلابی در باب بخش ناخودآگاه ذهن، سازوکار واپس‌زنی، معنای رویاها و روش‌های بالینی درمان بیماران از طریق گفتگو ارائه داد. در این کتاب با پاره‌ای از یافته‌های ژرف او در بزرگ‌ترین و مهم ترین نوشته‌هایش آشنا می‌شوید.

نویسندگان کتاب‌های « درس‌های زندگی» از مجموعه « مدرسه زندگی»، متفکرانی بزرگ را برمی‌گزینند و اندیشه‌هایی را در کار آنان برجسته می‌کنند که بیشترین ارتباط را با دنیای امروز دارند. این کتاب‌ها نشان می‌دهند که آرای متفکران بزرگ گذشته هنوز درس‌هایی مهم و الهام‌بخش برای ما دارد.

این کتاب را پروفسور برت‌کار نوشته است، عضو ارشد تحقیقات بالینی روان‌درمانی و بهداشت روان در مرکز بهداشت روان کودکان و عضو هیئت امنای موزه‌ی فروید. او در شهر لندن به روان‌درمانی اشتغال دارد.

این کتاب در 124 صفحه به چاپ رسیده است.

در بخشی از این کتاب می‌خوانیم:

زیگموند فروید با حرصی سیری‌ناپذیر کتاب می‌خواند و اگرچه خود را در انواع ‌و ‌اقسام کتاب‌های رنگ‌و‌وارنگ غرق می‌کرد، در درجه‌ی اول شیفته‌ی رمان‌ها، نمایشنامه‌ها، مقاله‌ها و شعرهای یوهان ولفگانگ فن گوته بود که بسیاری او را ویلیام شکسپیر آلمان دانسته‌اند.

فروید به خصوص به زندگی‌نامه‌ی خودنوشت گوته علاقه داشت و براساس یکی از خاطره‌های خردسالی او به کشف مهمی نائل شد؛ در این خاطره تنی چند از دوستان گوته‌ی خردسال زیر پای او می‌نشینند تا تمام ظرف‌های غداخوری آشپزخانه‌شان را بشکند و او هرچه ظرف گیر می‌آورد برمی‌دارد و با ذوق‌وشوق از پنجره به بیرون می‌ریزد و خردوخاکشیر می‌کند.

اگرچه اکثر گوته‌خوان‌ها این خاطره را بی‌اهمیت می‌شمارند و گوته‌ای را که ظرف‌ها را خرد کرده صرفا بچه‌ای تخس و شیطان می‌دانند، فروید این قسم خاطره‌های کودکی را داده‌هایی بسیار جدی درباره‌ی نحوه‌ی کار ذهن بشر می‌انگارد؛ و گمان می‌کند حرکت جنون‌آسای گوته در نابود کردن ظرف‌ها و جام‌ها ممکن است معنای نمادین پنهانی داشته باشد.