از دو که حرف می‌زنم، از چه حرف می‌زنم

توضیحات

• از دو که حرف می‌زنم از چه حرف می‌زنم
• هاروکی موراکامی
• نشر چشمه

هاروکی موراکامی در کتاب از دو که حرف می‌زنم از چه حرف می‌زنم  به روایت داستان زندگی و خاطراتش و تأثیر دویدن در نویسندگی‌اش می‌پردازد.

او در این کتاب از خودش می‌گوید، از برنامه‌های روزانه و امور شخصی‌اش، چیزهایی که به آن‌ها علاقه دارد یا ندارد، خاطراتش و در مجموع از فلسفه زیست و دیدگاه خود به رویدادها و پدیده‌ها پرده برمی‌دارد.

موراکامی عاشق دویدن است و بارها در مسابقات دو حضور داشته و رکورد دارد. او روزی هشت کیلومتر را به دویدن اختصاص می‌دهد و اعتقادش بر این است که بین دویدن و نویسندگی شباهت‌هایی وجود دارد و وجوه شباهت آن‌ها در استقامت و تداوم هر دو است. او معتقد است استعداد عنصر مهمی است اما پشتکار و تمرین بسیار مهم‌تر.

او از سی‌سالگی و تقریباً هم‌زمان با شروع نویسندگی، دویدن را آغاز و با پشتکار بسیار آن را مانند یک دونده حرفه‌ای دنبال کرده است.

این کتاب در واقع خاطرات مربوط به دوندگی موراکامی و نقش و تأثیر آن در نویسندگی و زندگی او را به تصویر می‌کشد. او دویدن را بخشی از نویسندگی خود می‌داند، گویی اگر ندود، نمی‌تواند بنویسد.

لحن این اثر صمیمی و ساده است و دریچه‌ای نو به روی کسانی است که به آثار این نویسنده علاقه‌مندند و به شناخت جدیدی از شخصیت وی دست پیدا می‌کنند. نوع روایت این کتاب از نظر زمانی خطی نیست و معمولاً در گذشته و آینده در رفت‌وآمد است.

یکی دیگر از ویژگی‌های این کتاب تلاش همیشگی موراکامی برای در میان گذاشتن علایق و خاطراتش با طرفدارانش به صورت صریح و ضمنی است. به دلیل علاقه‌اش به موسیقی به خصوص موسیقی جاز، او اغلب نام کتاب‌های خود را از موسیقی‌ها و یا کتاب‌هایی که به آن‌ها علاقه‌مند است الهام می‌گیرد. به طور مثال عنوان کتاب از دو که حرف می‌زنم از چه حرف می‌زنم برگرفته از کتابی با نام وقتی از عشق می‌گوییم، از چه می‌گوییم نوشته ریموند کارور است.

او در پایان داستانش این کتاب را به تمام دوندگانی که در جاده دیده است، کسانی که از آن‌ها جلو زده و کسانی که از او جلو زده‌اند، تقدیم و بیان کرده که بدون وجود آن‌ها هیچ‌وقت نمی‌توانست به دویدن ادامه دهد.

هاروکی موراکامی نویسنده ژاپنی‌تبار این کتاب تاکنون جوایز متعددی برای آثارش دریافت کرده است. او موفق به کسب جایزه فرانتس کافکا، یکی از معتبرترین جوایز ادبی جهان شده است. او همچنین جایزه داستان کوتاه «فرانک اوکانر» را به خود اختصاص داد.

روزنامه گاردین هاروکی موراکامی را به عنوان یکی از بزرگ‌ترین رمان‌نویسان زنده جهان معرفی کرده است. آثار او تاکنون به 42 زبان ترجمه شده و در سراسر جهان مورد استقبال قرار گرفته است.

این کتاب در 179 صفحه به چاپ رسیده است.

در بخشی از این کتاب می‌خوانیم:

هربار که حال‌وحوصله‌ی دویدن ندارم یک چیز به خود می‌گویم:« تو که زندگی‌ات از راه رمان‌نویسی می‌گذرد، در خانه کار می‌کنی و وقتت در اختیار خودت است. مجبور نیستی با بلیت‌های تخفیف‌دار سوار قطارهای لبریز از مسافر بشوی تا به محل کار برسی یا در جلسات طاقت‌فرسای کاری شرکت کنی. نمی‌فهمی چه‌قدر سعادتمند هستی؟ ( باور کنید، هستم) خب، با توجه به این موارد، آیا یک ساعت دویدن در حوالی خانه اصلا قابل قیاس با وقت‌هایی است که صرف آن کارها می‌شود؟» تا تصویر قطارهای پرازدحام و جلسات بی‌پایان کاری پیش چشمم می‌آید دوباره سراپا انگیزه می‌شوم تا بند کفش‌های ورزشی را ببندم و فارغ از هر گونه تردید و دودلی مسیر دو را در پیش بگیرم. با خود فکر می‌کنم:« اگر از پس این کار برنیایم هر چه بگویند حقم است.» این را در حالی می‌گویم که خوب می‌دانم عده‌ی کثیری از مردم، هم سوار قطارهای شلوغ می‌شوند، هم در جلسات کاری شرکت می‌کنند و با این‌همه در روز یک ساعت هم می‌دوند.